Geçerli bir başvuru, ülkeye göre değişiklik gösterir ve genellikle başvuru tarihinden itibaren yaklaşık 15 takvim günü içinde karara bağlanır.

Bazı durumlarda, detaylı bir inceleme gerektiğinde, bu süre en fazla 30 takvim gününe kadar uzayabilir.

İstisnai durumlarda, ek belgelerin sunulması gerektiğinde, bu süre en fazla 60 takvim gününe kadar uzayabilir.

Uluslararası hukuka göre devletler, egemenlik hakları çerçevesinde faaliyet gösterirler. Bu haklarını, sınırları içinde çıkardıkları yasalar aracılığıyla uygun gördükleri şekilde kullanırlar. Bu egemenlik yetkileri arasında, yabancıların ülkelerine hangi koşullar altında girebileceklerini belirleme hakkı da yer alır.

Vizeler bu amaca hizmet eder. Devletin bu konudaki yetkisi uluslararası hukuk uyarınca tartışmasızdır. Devletler, egemenlik haklarını kendi takdirlerine göre sınırlayabilirler.

1995 yılında yürürlüğe giren Schengen Anlaşması, üye ülkeler arasındaki sınır kontrollerini ("iç sınırlar") kaldırmıştır. Bu sayede, ortak dış sınır kontrolleri ile Schengen bölgesi, tek tip uygulama ve kurallar uygulamıştır. Schengen bölgesi, vize, polis ve yargı konularında iş birliğini kapsamaktadır.

Schengen üye ülkeleri şunlardır:

Almanya, Avusturya, Belçika, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Estonya, Finlandiya, Fransa, Hollanda, İspanya, İsveç, İtalya, Letonya, Litvanya, Lüksemburg, Macaristan, Malta, Polonya, Portekiz, Slovakya, Slovenya, Yunanistan.

AB üyesi olmayan ülkeler İsviçre, İzlanda, Norveç ve Lihtenştayn da Schengen bölgesinin bir parçasıdır.

Bir Schengen üye ülkesinden vize alan bir yabancı, diğer Schengen ülkelerine serbestçe seyahat edebilir. Ancak Schengen vize yönetmeliklerine göre, ilk kullanımda vize sahibinin vizenin verildiği ülkeye girmesi gerekmektedir. Örneğin, vize bir İtalyan konsolosluğu tarafından verilmişse, önce İtalya'ya giriş yapılmalıdır.

Bu bağlamda, Schengen bölgesine seyahat eden vatandaşların vizelerini ilk giriş yapacakları ülkenin konsolosluğundan almaları gerekmektedir.

Schengen ülkeleri, Schengen Bilgi Sistemi (SIS) adı verilen ortak bir veritabanı sistemi kullanmaktadır. Bu veritabanı, Schengen ülkelerine giriş yapmak zorunda olan kişilere ait uyarılar ve diğer ilgili bilgiler gibi bilgileri depolar ve üye devlet yetkililerinin erişimine açıktır.
The Schengen member countries are as follows:

Germany, Austria, Belgium, Czech Republic, Denmark, Estonia, Finland, France, Netherlands, Spain, Sweden, Italy, Latvia, Lithuania, Luxembourg, Hungary, Malta, Poland, Portugal, Slovakia, Slovenia, Greece.

Non-EU countries Switzerland, Iceland, Norway, and Liechtenstein are also part of the Schengen area.

A foreigner holding a visa from one Schengen member country can travel freely to other Schengen countries. However, according to Schengen visa regulations, during the first use, the visa holder must enter the country where the visa was issued. For example, if a visa was issued by an Italian consulate, entry to Italy must occur first.

In this context, citizens traveling to the Schengen area must obtain their visas from the consulate of the country they will first enter.

Schengen countries use a shared database system called the Schengen Information System (SIS). This database stores information on individuals required to enter Schengen countries, such as alerts and other relevant details, which are accessible to the member states’ authorities.

Vize başvurusu için gerekli belgeler, ülkeye, seyahat amacına ve başvuru sahibinin sahip olduğu pasaport türüne (diplomatik, hizmet, hususi, umuma mahsus pasaport veya seyahat belgesi) göre değişir. Bu gereklilikler zaman içinde önemli ölçüde değişebilir.

İlgili konsolosluktan bilgi almanız önerilir.